Εννοείται ότι ο Πειραιάς και η ευρύτερη περιοχή του έχει πολλά, πάρα πολλά κεμπατζίδικα.
Από καταστήματα αλυσίδες μέχρι γουστόζικα μαγαζάκια στριμωγμένα σε κάποιο στενό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάποια δεν ξεχωρίζουν. Θα ξεκινήσουμε παραδοσιακά και θα πάμε στη Νίκαια και στο Αιγυπτιακόν. Ξεκίνησε το 1924 και είναι το παλαιότερο κεμπατζίδικο στην Ελλάδα (έτσι λένε, έτσι σας λέμε, ληξιαρχική πράξη γεννήσεως δεν έχουμε δει). Το παλιό κτήριο με τα αφρικανικά ελεφαντάκια και τα άλλα ξύλινα στολίδια έκλεισε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι άλλαξε η γεύση του… Απλά μεταφέρθηκε απέναντι Μιλάμε για τον ναό του κεμπάπ. Πας και τρως πολίτικο, αρμενικο φαγητό, δίχως αύριο, σε καλές και μάλλον τίμιες τιμές. Το σέρβις είναι γρήγορο και φιλικό, χωρίς φιοριτούρες, όπως ακριβώς αρμόζει σε ένα τέτοιο μαγαζί. Η αλήθεια είναι ότι αν θες να λες ότι έχεις φάει κεμπάπ το Αιγυπτιακόν είναι απαραίτητος σταθμός. Οπότε κάντε μια στάση πίσω από το δημαρχείο της Νίκαιας.
Αλλάζουμε στιλ και συνεχίζουμε με Μπαρμαδήμο. Ξεκίνησε σαν ορθάδικο και delivery στην Ακτή Μουτσοπούλου αλλά γρήγορα η φήμη του ξεπέρασε τον Πειραιά. Θες η έξυπνη διακόσμηση, θες το καλοοοο κεμπάπ; Μάλλον όλα μαζί θα λέγαμε εμείς. Έτσι το μαγαζάκι – τρύπα της Μουτσοπούλου γρήγορα γρήγορα δεν μας χώραγε.
Το franchise της Νέας Σμύρνης δεν μας αφορά (είναι εκτός Πειραιά) και έτσι άνοιξε αυτό της Πηγάδας. Γρήγορα βγήκαν τραπέζια έξω, μετά πήγαν και απέναντι και η πλατεία γέμισε κόσμο. Από γύρω μαγαζάτορες θα ακούσεις ότι η πλατεία αναστήθηκε. Και πώς να μην το λένε όταν μιλάμε για πολύ κόσμο.
Πήγαινε για κεμπάπ με την παρέα, περίμενε λίγο για τραπέζι αλλά μη μασάς γιατί θα περάσεις καλά.
