Μία στάση λεωφορείου. Και τρεις γυναίκες… που θα μπορούσαν να είναι μάνα, κόρη κι εγγονή. Η μάνα, μια παράξενη γυναίκα «ηλικιωμένη», περιμένει το λεωφορείο της φυγής, της απόδρασης από μια καθημερινότητα που μοιάζει με νεκρή φύση. Η κόρη, γυναίκα «φυσιολογική», την αναζητά απεγνωσμένη, ανήμπορη η ίδια ν’ αποδράσει. Η αλυσίδα συμπληρώνεται με την εγγονή, την ελπίδα για έναν κόσμο διαφορετικό. Στη συνάντηση εμπλέκεται ένας κλέφτης, ένας αστυνόμος κι ένας παπάς, σ’ ένα παιχνίδι της εξουσίας με τη μοίρα των απλών ανθρώπων, που, φορτωμένοι την κατάρα του homo normalis, προσπαθούν να ξαναβρούν τον αληθινό τους εαυτό.
Παιχνίδια ή ένα φερμουάρ που έχει κολλήσει.
«… Πρόκειται για ένα έργο στο οποίο κυριαρχεί «η αίσθηση του ανεπίδοτου, οδηγώντας σε μια εσωτερική ρήξη … » (Βασίλης Κατσικονούρης)
«…αποτελεί μία πρόταση θεατρική με μεγάλη επιμέλεια και ευθύνη για την ελληνική γλώσσα, με στοιχεία θεατρικότητας, ανατροπές, αλλά και με επίγνωση του τραγικού». (Ανδρέας Στάικος).
Παίζουν: Κατερίνα Ζιώγου, Μαρία Μαυροματάκη,
Θανάσης Παπαγεωργίου, Μάρα Ματζάρη
Από 29 Νοέμβρη στον «Πίσω χώρο»
(κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 9 μ.μ.)
